Хөх хулганы орон - Шарталт

Гашуун ундааг ахиухан хүртсэний маргааш хүмүүс, “шартлаа” гэж гэдэс гүзээ, толгой тархиа барингаа, гавьяа байгуулсан мэт бахархангуй ярьдаг аа. 

...“Шараа” тайлна гээд өнөөхөөсөө дахиад татаад хаяна. Улмаар нөгөө бүрзгэр байсан гэдэс дотор нь онгойж, дахиад нэг хундага хөнтрөх хүсэл оргилно. Гээд хэд хэд угсруулаад татаад байтал маргааш нь болжээ. Мөн л толгой нь эргэж мансуурсан байх аж. Тэгээд дахиад нэг татах нь тэр. Бүрэлзээд байсан толгой нь сэргэх шиг болоод угсруулаад хэд хэд хөнтөрчихлөө... Маргааш өглөөний нар аль хэдийнээ манджээ. Толгойд нь гал маналзаж, хэвлийд нь цөмийн дайн болж байгаа мэт. Гэхдээ нэг л бодол толгойд нь оч мэт харвах аж. Одоо ганц татаад л больё оо... Гэсэн ч өглөө бүр шараа тайлсаар л... 

Хэлбэрээр дүүрэн Монголд амьдарч байна. Магадгүй хэлбэрээр дүүрэн дэлхийд ч амьдарч байж болох юм. 

Хэлбэр гэдэг бол ердөө харагдах байдал. Хэлбэр гэдэг нь зарим хүртэхүйгээр бидэнд бууж буй ердөө эхний л төсөөлөл. Алимаар бол хальс нь л даа. Гэхдээ алимны жинхэнэ шим шүүс хальсны дотор нь байдаг биз ээ. Яг үүн шиг ямар ч юмны хэлбэрийн цаана жинхэнэ дүр төрх, учир шалтгаан, гол зангилаас, ур хийц, тодруулбал мөн чанар нь оршиж, нуугдаж байдаг аа.