Админы бахархал буюу 11г vs 10a, 11б, 11а

Админ нь энд өнөөдөр төрсөн сэтгэгдлээ бичих гэж байна. Ангиараа бахархсан тухайгаа энд бичих гэж байна. Сургууль даяар 11г гэж ямар анги байдгийг дахин нэг мэдрүүлсэн хөвгүүдийнхээ түүхийг бичих гэж байна. Үргэлж сэтгэлээрээ хамт байж, ар талаа айж түгшсэн ч авч үлдсэн охидынхоо сэтгэлийг бичих гэж байнаа.
Өчигдөр урлагийн үзлэг бэлдэж байсан манай ангийн бүжгийн хамтлагийнхан, тодруулбал Оргил, Бямбаа нарыг 10а-ийнхан өдөж, гар хүрч, бүдүүлэг зан авир гарган өдгөөгийн дайны үндсийг тависан юм. Өнөөдөр 1-р цагийн завсарлагаанаар ч тэд л эхлэн дайрч сургууль дотор зохисгүй авир гаргасан нь нууц биш. Гэхдээ бид зохицуулахыг оролдсон. Асуудлыг шийдэхээр сургуулиас гарсан. Ангийн бүх хөвгүүд, жинхэнэ нэг ангийнхан.
Гэтэл 2 ангийн хооронд эхэлсэн жижигхэн маргааныг эсрэг талынхан улам дэвэргэн, 11а, 11б ангиудыг авчран, дайны галыг улам дэвэргэсэн юм. Сургуулийн бараг бүх цонхон дээр өөр ангийнхан шагайгаад харчихсан, биднийг тойроод бага ангийнхан сонирхоод цуглачихсан, охид маань битгий асуудлыг хүндрүүлээсэй гэсэн харцаар биднийг болиоч гэж гуйсан тэр үед би ангиараа эхлээд бахархлаа. Бидэн шиг нэгэн хүн адил хөдлөх хөвгүүдтэй анги одоо сургуульд байхгүй.
Асуудлаа шийдэхээр урагшаа, 5-р байр луу ангиараа явлаа. Араас нь харахад, дээр үед дайнд явж байгаа цэрэг эрс л ингэх болов уу гэмээр ихэмсэг дүр төрх, зоригт байдлыг нь хараад би ахиад л ангиараа бахархлаа. Ийм байхад хэн ч бидэнд халдаж чадахгүй ээ.
Гэвч сургалтын менежер ирэн тэнд юу болох байсныг хойшлуулсан ч Амартүвшин багшийг ирэхэд бид нөгөө хүүхдүүд шиг байшин тойрч зугтаагүй, байсан байрандаа л зогсож байсан. Ахиад л бахархлаа. Нэг зорилготой байж болно, түүнд бат зогсох зоригтой байна гэдэг амжилт.
Сургууль дээрээ ирээд ангийнхаа цөөхөн ч гэсэн охидоороо бахархлаа. Гадаа гарахад биднийг битгий гэж гуйж, яваад өгөхөд яах бол гэж санаа зовж байснаар нь бид бахархаж байна. Зодолдохоор урагш явахад ирэхийг нь хүлээж байсанд нь бид баярлаж байна.
Сургууль дээр ирээд хамаг хэргийг ангиараа даах гэсэн хөвгүүдийнхээ чин сэтгэлийг мэдэж байсан ч бусад ангийнхны мэдүүлгээс болж хохирсон Бямбаа, Оргил, тэднийг өмөөрч байгаад хохирсон Мөнх-Очир нараараа би бахархлаа. Бүгдийг 3-уулахнаа л авч гарсанд нь, тэгэх зориг гаргасанд нь, 10а-ийнхантай учраа олон салсанд нь.
Эцэст нь би манай ангийн хөвгүүд ямар ч саад бэрхшээлийг хамтдаа даван туулж чадах юм байна гэдгийг ойлголоо. Нэгэн зангидсан гар мэт, цугт нь боосон сум мэт хөдөлж ангиараа тэднийг дуугүй болгож чадлаа. Би та нараараа бахархаж байна.
Үүнийг чинь л бид олон жил ярьсан. Бүр багшаараа л золиос хийж байж ойлгож, нэг анги, жинхэнэ анги болох байсан юм байна. Эвтэй байхдаа хүчтэй гэдэг шиг ирээдүйд, магадгүй маргааш, нөгөөдөр, сарын дараа ирэх тэр дайралтыг бид ангиараа байхад даван туулж чадна. Бидэнд юу ч тохиолдсон ангиараа даваад туулах итгэл сэтгэл, эрч хүч, зориг, авхаалж самбаа, зохион байгуулалт бүгд дүүрэн байна. Үүнийг би мэдэрлээ.
Юу ч болсон, яаж ч төгссөн, яадаг ч байсан бид ЖИНХЭНЭ АНГИ шиг АНГИ болж чаджээ.Тиймээ, бид тийм байсан, тийм ч байна, тийм ч байх болно. БИД ҮРГЭЛЖ ХАМТДАА нэгэн хүчээр бүгдийг туулна. Эхлүүлсэн бол дуусгах хэрэгтэй.